این غزل آخرین شعر رهی معیری که در بستری بیماری سروده گردیده است در آبان سال 47 که گویند بهگلرخ معیری دیکته شده است .
ندانم کان مه نامهربان، یادم کند یا نه؟
فریبانگیز من، با وعدهای شادم کند یا نه؟
خرابم آنچنان، کز باده هم تسکین نمییابم
لب گرمی شود پیدا، که آبادم کند یا نه؟
صبا از من پیامی ده، به آن صیّاد سنگیندل
که تا گل در چمن باقی است، آزادم کند یا نه؟
من از یاد عزیزان یک نفس غافل نیم امّا
نمیدانم که بعد از من، کسی یادم کند یا نه؟
رهی از نالهام خون میچکد امّا نمیدانم
که آن بیدادگر، گوشی به فریادم کند یا نه؟
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : 29 فروردين 1394
ا 12:23 نويسنده : ᴼ尺乇乙ムム ا